ارزیابی وضعیت های بدنی پرستاران بیمارستان ولایت شهرستان دامغان در حین انجام وظایف شغلی و تأثیر آن در بروز ناراحتی های اسکلتی- عضلانی

سابقه و هدف: شاغلین در حرفه ی پرستاری در معرض عوامل خطر مختلفی که ناشی از شغل آن ها می باشد قرار می گیرند که می توانند باعث ایجاد ناراحتی های اسکلتی- عضلانی شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی دقیق وضعیت های بدنی افراد در حین انجام وظایف و ارتباط آن با میزان شیوع ناراحتی های اسکلتی- عضلانی بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، پرستاران از بیمارستان آموزشی ولایت دامغان، انتخاب و وارد مطالعه گردیدند. تعداد پرستاران مورد بررسی 48 نفر (آی سی یو 12، سی سی یو 12، جراحی 11 و اورژانس 13 نفر) بود. مشاهده وضعیت های بدنی افراد هنگام انجام کار با استفاده از تکنیک ارزیابی سریع تمام بدن و تعیین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی با استفاده از پرسش نامه استاندارد شده ی نوردیک بررسی شد. یافته ها: نتایج ارزیابی وضعیت های بدنی با استفاده از تکنیک ارزیابی پوسچر ربا نشان داد که ریسک بروز علائم در حد بالایی قرار دارد (سطح ریسک 2 و 3). هم چنین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در مطالعه حاضر در نواحی کمر 3/58%، گردن 50%، زانو 3/33%، شانه 41/10%، مچ دست 41/10%، پشت 3/8%، قوزک پا 25/6% و ران 16/4% به ترتیب دارای بیش ترین فراوانی بوده است. بین میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی با متغییرهای سن، شاخص توده بدنی و سابقه کار ارتباط معنا داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که وضعیت بدنی در هر سطح ریسک و بدون در نظر گرفتن درگیری قسمت هایی از بدن ممکن است ریسک اختلالات اسکلتی- عضلانی را افزایش دهد. هم چنین لازم است در برنامه های آموزشی در روش های کاری ایمن عامل وضعیت بدنی مورد توجه قرار داده شود.